Η Νέα Δελχί επιχειρεί τη θεαματική είσοδο στην παγκόσμια αλυσίδα ημιαγωγών, εγκρίνοντας δέκα έργα σε έξι πολιτείες με συνολικές επενδύσεις 1,6 τρισ. ρουπίες (περίπου 18,2 δισ. δολ.). Ο στόχος είναι τριπλός: μείωση εξάρτησης από εισαγωγές, διασφάλιση προμηθειών για κρίσιμους τομείς και αξιοποίηση της μετατόπισης της παραγωγής ηλεκτρονικών εκτός Κίνας. Η «India Semiconductor Mission» υπόσχεται μια εγχώρια αλυσίδα αξίας που θα καλύπτει σχεδίαση, κατασκευή, δοκιμές και συσκευασία.
Παρά τη φιλοδοξία, η Ινδία ξεκινά από χαμηλή βάση. Είναι από τους μεγαλύτερους καταναλωτές ηλεκτρονικών παγκοσμίως, αλλά με ελάχιστο ρόλο στη διεθνή προμήθεια chips. Η κυβέρνηση άλλαξε στρατηγική: από τα ενισχυμένα κίνητρα αποκλειστικά για τεχνολογικούς κόμβους 28nm και κάτω, πέρασε στην επιδότηση 50% του κόστους για όλα τα fabs ανεξαρτήτως τεχνολογίας, καθώς και για μονάδες δοκιμών και πακεταρίσματος. Παράλληλα, εισήγαγε πρόγραμμα ενίσχυσης παραγωγών ηλεκτρονικών εξαρτημάτων (ενεργών και παθητικών), ώστε να δημιουργηθεί τοπική ζήτηση που λείπει και να στηριχθεί ένα βιώσιμο οικοσύστημα.
Το μεγαλύτερο έργο σήμερα είναι το εργοστάσιο ημιαγωγών της Tata Electronics στο Γκουτζαράτ, μαζί με την Powerchip από την Ταϊβάν, προϋπολογισμού 910 δισ. ρουπιών (περίπου 11 δισ. δολ.). Η παραγωγή θα καλύπτει PMICs, display drivers, microcontrollers και λογική υψηλών επιδόσεων για εφαρμογές σε AI, αυτοκίνηση, υπολογιστές και αποθήκευση δεδομένων. Στον χώρο των σύνθετων ημιαγωγών (SiC), η βρετανική Clas-SiC συνεργάζεται με την ινδική SiCSem για την πρώτη εμπορική μονάδα στη Οντίσα, με χρήση σε άμυνα, ηλεκτρικά οχήματα, οικιακές συσκευές και φωτοβολταϊκά inverters. Το ενδιαφέρον δεν περιορίζεται στην παραγωγή: εταιρείες από Ταϊβάν, Ην. Βασίλειο, ΗΠΑ και Ν. Κορέα εξετάζουν συνέργειες σε packaging και testing.
Ωστόσο, η επιτυχία δεν θα κριθεί από «μερικά φανταχτερά εργοστάσια», αλλά από το αν θα στηθεί ένα βαθύ, μακρόπνοο οικοσύστημα. Οι διεθνείς κατασκευαστές σταθμίζουν εκατοντάδες παραμέτρους πριν δεσμεύσουν κεφάλαια δισεκατομμυρίων: ποιότητα και διαθεσιμότητα ταλέντου, σταθερότητα φορολογικού και τελωνειακού πλαισίου, κόστη εργασίας, προσβασιμότητα, υποδομές, ταχύτητα αδειοδοτήσεων. Στον χάρτη φιλοξενίας fabs με εξαιρετικά αυστηρές απαιτήσεις, μετρά αν μια περιοχή είναι απαλλαγμένη από πλημμύρες και κραδασμούς, αν έχει αξιόπιστη οδική σύνδεση και αδιάλειπτη ενέργεια/ύδρευση. Ιδιαίτερη πρόκληση είναι οι χημικοί προμηθευτές «υπέρ-υψηλής καθαρότητας», κρίσιμοι για τις σύγχρονες διεργασίες.
Εκεί όπου η Ινδία φαίνεται να πατά πιο σίγουρα είναι στο downstream: outsourced assembly, packaging & testing (OSAT). Πρόκειται για κλάδο με χαμηλότερη κεφαλαιακή ένταση και υψηλότερα περιθώρια σε σχέση με τα fabs, που προσελκύει μεσαίου μεγέθους ομίλους και εγχώριους επιχειρηματίες. Αν ξεκαθαριστούν τα κανάλια πρόσβασης στις διεθνείς αγορές, η χώρα μπορεί να κερδίσει μερίδιο στην παγκόσμια αλυσίδα, έστω κι αν το άλμα προς κορυφαία τεχνολογία—όπως τα 2nm—παραμένει μακρινό. Η TSMC αναμένεται να ξεκινήσει εντός του έτους μαζική παραγωγή στα 2nm, θέτοντας τον πήχη ακόμη ψηλότερα.
Στη σχεδίαση, η Ινδία διαθέτει δεξαμενή μηχανικών που εδώ και δεκαετίες στηρίζει διεθνείς ομίλους σε επιμέρους στάδια (block-level validation κ.ά.). Η εξαγγελία ότι θα αναπτύσσονται «αιχμής» σχέδια 2nm για servers, drones και κινητά από κέντρα στη Μπανγκαλούρου δίνει ώθηση, όμως ο πυρήνας της πνευματικής ιδιοκτησίας παραμένει ως επί το πλείστον σε ΗΠΑ/Σιγκαπούρη, όπου υπάρχουν ώριμα καθεστώτα IP. Η ενίσχυση και εφαρμογή του νομικού πλαισίου για δικαιώματα λογισμικού και ψηφιακού περιεχομένου θεωρείται προϋπόθεση για να μετακινηθεί μεγαλύτερη αξία εντός συνόρων.
Το χρονικό ορίζοντα επιτάχυνσης τονίζουν και οι σύμβουλοι της αγοράς: τα επόμενα 3–4 χρόνια θα κριθεί αν μπορούν να καταστούν λειτουργικές μονάδες πυριτίου, να ξεπεραστούν τεχνικές/υποδομικές τριβές και να συνδεθούν οι ενισχύσεις με παραγωγή που βρίσκει αγοραστές. Με τρέχουσες δεσμεύσεις 18 δισ. δολαρίων, η Ινδία δείχνει σοβαρή πρόθεση. Για να μετατραπεί, όμως, σε βιώσιμη «δύναμη» ημιαγωγών, θα χρειαστεί συνέπεια πολιτικής, επενδύσεις βάθους στην εφοδιαστική αλυσίδα και αναβάθμιση θεσμών που θα πείσουν τους μεγάλους κατασκευαστές ότι το ρίσκο αξίζει την απόδοση.
